Απόκομμα απο Εφημερίδα Φιλελεύθερο-Κατασκήνωση Πλατάνια 2010

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το απόσπασμα

"......... μα θα ξανανταμώσουμε αδέλφια μου ξανά........."

Μετά από δεκαπέντε Σεπτέμβρηδες με το 23, ήρθε ο πρώτος που το 23 δεν θα είναι στο πρόγραμμα του Σαββάτου μου. Γράφω αυτή τη πρόταση με ρίγος και συγκίνηση! Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη ότι δεν θα είμαι μαζί σας από το Σεπτέμβρη (τουλάχιστον σωματικά). Ξέρω πλέον ότι στις  3:00 τα Σάββατα το 23ον Σύστημα Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας θα κάνει έπαρση την γαλανόλευκη και εγώ θα είμαι πολλά χιλιόμετρα μακριά.

Θα μπορούσα να περιγράψω πόσο άλλαξε το 23 στα τελευταία χρόνια με το νέο του επιτελείο αλλά αυτό είναι πλέον φανερό στις συγκεντρώσεις μας, στις δράσεις μας και τις κατασκηνώσεις μας. Να η ζωή που δεν την νιώθει όποιος δεν έζησε μαζί μας! Αυτό έχουν να πουν όλοι και έτσι έρχονται όλο και περισσότεροι στην οικογένειά μας.

Κάποιος μου είπε κάποτε όταν ήμουν ανιχνευτής, ότι όταν είσαι λυκόπουλο και πρόσκοπος έχεις μόνο να πάρεις, όταν είσαι ανιχνευτής δίνεις και παίρνεις και όταν είσαι βαθμοφόρος δίνεις μόνο. Φέτος ήταν ίσως η καλύτερη χρόνια. Ποτέ ξανά στην ζωή μου δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένος αφού έδωσα τόσα πολλά και έχω πάρει ακόμη περισσότερα! Και αν έχω δώσει τον χρόνο μου στην ομάδα, έχω πάρει πίσω χαμόγελα που με γέμιζαν και με έκαναν να θέλω να δώσω ακόμη περισσότερα.

Κάποτε μπήκα στον κόπο να σκεφτώ πως θα ήταν ο χαρακτήρας μου αν δεν ήμουν πρόσκοπος. Δύο ώρες τα Σάββατα ήταν αρκετές να με διαμορφώσουν και να μπω σε ενα νέο τρόπο ζωής και σκέψης όπου αυθόρμητα σκέφτομαι να βάζω το σύνολο πάνω από το άτομο, σε ένα κόσμο όπου έννοιες όπως η τιμή, η εργατικότητα, το καθήκον, η προσφορά και η αδελφοσύνη δεν θεωρούνται ξεπερασμένες, και αμέσως ένιωσα οτι άνηκα σε αυτό τον κόσμο μια ζωή. Ξέρω ότι αυτές οι δύο ώρες μας ενώνουν, τα παιδιά του 23, ότι όλες οι αξίες και τα ιδανικά αυτά είναι χαραγμένα μέσα σε όλους μας, ότι επικοινωνούμε με μια γλώσσα χωρίς ομιλία. Από κάποια στιγμή και ύστερα, την οποία δεν μπορώ να προσδιορίσω χρονικά, άρχισα να εμπιστεύομαι τα αδέλφια μου στο 23 περισσότερο από τους φίλους μου που δεν  ηταν μέλη του προσκοπισμού. Λίγο καιρό ύστερα, σχεδόν όλοι οι φίλοι μου ήταν πρόσκοποι σε κάποια στιγμή της ζωής τους, απόδειξη του οτι μερικές απο τις πιο δυνατές φιλίες δημιουργούνται μέσα στον προσκοπισμό!

Είμαι πλούσιος! Ναι, είμαι πλούσιος, γιατί έχω τρια σπίτια και δύο οικογένειες. Εκτός από το κανονικό μου σπίτι και την οικογένειά μου, το οίκημα στην Σταδίου και τα Λούματα των Αετών (η σειρά των τριων είναι τυχαία), και η μεγάλη οικογένεια του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας που ξέρω οτι θα είναι πάντα κοντά μου όταν την χρειάζομαι και ξέρει οτι θα είμαι πάντα παρόν.

Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος, γιατί ήμουν στο επιτελείο της 23ης Ομάδας 2009-2010, η οποία την χρονιά που πέρασε ήταν η ομάδα που ονειρευόμουν οτι θα ήθελα να ανήκω οταν ήμουν πρόσκοπος. Ένα Συμβούλιο Τιμής γεμάτο όρεξη και ιδέες και ένα επιτελείο ακούραστο έτοιμο για να πραγματοποιήσει τα πάντα!

Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος γιατί ήμουν μέλος του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων για δεκαπέντε χρόνια και νιώθω οτι είμαι από τους λίγους ανθρώπους που μπορούν να εμπιστευτούν τόσα πολλά αδέλφια γύρω τους, μικρά και μεγάλα! Θα συνεχίσω να προσφέρω οτι μπορώ από μακριά και όταν είμαι κοντά θα είμαι παρόν, γιατί μια φόρά πρόσκοπος, πάντα πρόσκοπος!

Πάντα Πρόθυμος - Έσο Έτοιμος - Αιεν Αριστεύειν

Ανδρέας Παπαλλάς

Περήφανο μέλος του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακος

Πως έχουν περάσει κιόλας τόσα χρόνια....

Πως έχουν περάσει κιόλας τόσα χρόνια και εγώ με την βαλίτσα στο χέρι να πηγαίνω για τελευταία χρονιάς Πλατάνια ως λυκόπουλλο। Όταν πρωτοπήγα μικρούλα στην Αγέλη του Μόγλη δεν είχα ιδέα τι πάει να πει συνεργασία, αγάπη τι θα πει να είσαι ταπεινός και ειλικρινής προς τους συνανθρώπους σου. Πέρασα φαντιστικά, το θέμα της φετινής κατασκήνωσης ήταν οι Ινδιάνοι. Χωριστήκαμε σε τρεις φυλές Απάτσι-Τσερόκι-Νάβαχο. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Να ξυπνάς ένα όμορφο και δροσερό πρωινό, να χτενίζεσαι να πλένεσαι και να βγαίνεις έξω να κάνεις γυμναστική με τον Αρχηγό Πολύβιο. Να τρώς ένα ωραίο και θρεπτικό πρόγευμα και αμέσως μετά να ετοιμάζεσαι για επιθεώρηση. Στο ενδιάμεσο της ημέρας να κάνεις πολλές δοκιμασίες και ωραία παιχνίδια που απο αυτά θα μάθεις πολλά χρήσιμα πράγματα που θα σε βοηθήσουν στην ζωή σου. Τις κρύες νύχτες αγκαλιασμένη όλοι γύρο από την φωτιά να λέμε ιστορίες και τραγούδια ακόμη και παιχνίδια για να διασκεδάουμε. Η λυκοβίζιον με τα τραγούδια, οι ιστορίες για τα άστρα, το κομάτοκορς που μας έκανε να ρισκάρουμεγια καινούργια πράγματα και καινούργιες ιδέες όλα καταπληκτικά. Όμως το πιο ωραίο από όλη την κατασκήνωση ήταν η προσπάθεια των αρχηγών υπαρχηγών και των βοηθών των αγελών να μας μάθουν και να μας διασκεδάσουν με τον δικο τους ξεχωριστό τρόπο. Τώρα που θα πάω στην ομάδα στους προσκόπους νοιώθω παρα πολύ ωραία διότι θα γνωρίσω , νέους φίλους, θα μάθω πιο πολλά πράγματα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αρχηγό Κωνσταντίνο Καλλή για όλα όσα έκανε για εμάς όταν είμασταν λυκόπουλα αλλά και όλους τους άλλους . Μέσα απο την καρδία μου ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Αρχηγούς , Υπαρχηγούς και τους Βοηθούς των Αγελών του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας για όσα κάνουν για τον προσκοπισμό.

Λεωνή Αργυρού

Σαν ένα μικρό λυκόπουλο που ήμουν.......

Σαν ένα μικρό λυκόπουλο που ήμουν δεν ήξερα τι με περίμενε όταν θα έκανα με την σειρά μου και εγώ ανάβαση για να γίνω και πάλι ένας μικρός πρόσκοπος χωρίς τόσες πολλές γνώσεις αλλά με πολλή όρεξη για δουλειά. Συναισθήματα πολλά. Άλλα καλά άλλα κακά. Όμως όλα αυτά τα συναισθήματα είναι που φταίνε που εγώ σήμερα προσπαθώ να περιγράψω το πως ένιωθα όταν θα έκανα ανάβαση για να γίνω πρόσκοπος και τώρα πως αισθάνομαι που θα κάνω ανάβαση για να γίνω και πάλι ένας μικρός ανιχνευτής.

Όπως είχα πει και πριν, σαν ένας μικρός πρόσκοπος που ήμουν «μπήκα κι εγώ στον χορό». Με την βοήθεια και την στήριξη των αρχηγών μου, των υπαρχηγών μου και ας μην ξεχνάμε τους τότε ενωμοτάρχες μου «χόρεψα» τον περίφημο χορό του 23.

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια προσκοπισμού με ενα επιτελείο που ποτέ δεν τα παράτησε και αναζητούσε το καλύτερο. Με νέα άτομα, νέες ιδέες που ο καθένας έχει τον δικό του σκοπό για να συνεχίζει να ειναι πρόσκοπος και όλοι αυτοι οι λόγοι να γίνονται ένα.

Ο προσκοπισμός είναι τρόπος ζωής για πολλούς, για μένα είναι πηγή ζωής, χαράς, ευτυχίας και αγάπης. Οι στιγμές ευτυχίας που πέρασα είναι χαραγμένες στην μνήμη μου. Δεν θυμάμαι πολλά απο την ζωή μου σαν λυκόπουλο αλλά θυμάμαι τα πάντα σαν πρόσκοπος. Όταν ήμουν λυκόπουλο θυμάμαι ότι παίζαμε διάφορα παιχνίδια, κάναμε διήμερα, προσπαθούσαμε να γίνουμε πηδηχτά λυκόπουλα και άλλα πολλά (συγγνώμη αρχηγέ που δεν τα θυμάμαι). Όταν είσαι πλέον πρόσκοπος τα πάντα αλλάζουν. Στις αρχές καθαρίζεις τουαλέτες (μαθαίνεις πως να τις καθαρίζεις) -αποκτάς γνώσεις. Μετά ο ενωμοτάρχης σου σε βάζει να κάνεις έπαρση την σημαία (και νιώθεις περήφανος), σου μαθαίνει πως να την διπλώνεις, πως να κάνεις κόμπους, δουλεύεις ομαδικά, παίρνεις πτυχία, κάνεις καλές πράξεις, πηγαίνεις εκκλησία και μαθαίνεις κωπηλασία. Μετά έρχεται η δική σου σειρά να μάθεις σε άλλους όσα έμαθες και να γίνεις ενωμοτάρχης. Είναι σαν κύκλος και συνεχώς γυρίζει.

Δεν νιώθω κάτι διαφορετικό που σε λίγο καιρό θα με αποκαλούν ανιχνευτή γιατί πολύ απλά δεν ξέρω πως είναι να ζεις σαν ανιχνευτής. Ιστορίες πολλές αλλά σαν αυτή που ο ίδιος επιλέγεις για σένα και «γράφεις» δεν είναι σαν καμία άλλη. Ξέρω ότι θα μου λείψουν αυτές οι στιγμές αλλά για πάντα θα τις θυμάμαι.

Είναι πολύ όμορφο πράγμα να είσαι είτε λυκόπουλο είτε πρόσκοπο είτε ανιχνευτής του 23^ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας.

Με υπερηφάνεια και ελπίδα.. Εγώ.