Μερικές φορές προσπαθώντας να στηρίξω με επιχειρήματα γιατί είμαι ακόμα πρόσκοπος, δυσκολεύομαι αφάνταστα. Με ρωτούν, δεν έχεις κουραστεί;, δεν έχεις βαρεθεί; Τι να τους απαντήσω αφού δεν μπορώ με κανένα τρόπο να περιγράψω το πως αισθάνομαι, την περηφάνια που νιώθω επειδή είμαι Αρχηγός του 23, πόση αγάπη νιώθω για αυτή την τεράστια (πλέον) οικογένεια. Δεν θα με καταλάβει κανείς, γιατί αν δεν βιώσεις την ζωή στο 23ον, δεν μπορείς να κατανοήσεις το συναίσθημα.
Διαβάζοντας τις τελευταίες εβδομάδες άρθρα στο bloq του Συστήματος μας (κυρίως της Ιωάννας Κυπριανού – Αντρέα Παπαλλά- Κωνσταντίνας Καρακώστα), η συγκίνηση αλλά και η περηφάνια μου είναι τεράστια. Άρθρα σαν αυτά είναι που δίνουν δύναμη και κουράγιο σε εμάς τους βαθμοφόρους να συνεχίσουμε για να φτάσουμε ακόμα πιο ψηλά. Έχετε δίκαιο, είμαστε μία οικογένεια, μια οικογένεια αγαπημένη. Δεν μας συνδέουν δεσμοί αίματος, αλλά δεσμοί φιλίας – σεβασμού – αγάπης. Πιστέψτε με ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να συνδεθείς, να αγαπήσεις να σεβαστείς κάποιον που δεν έχεις καμία συγγένεια μαζί του.
Τον Αύγουστο του 2008 μόλις είχαμε επιστρέψει από τα ΛΟΥΜΑΤΑ, είχα ανεβάσει ένα άρθρο στο bloq του Συστήματος μας. Αυτό το άρθρο προκάλεσε πολλά σχόλια από παλαιότερους βαθμοφόρους οι οποίοι έχουν αποχωρήσει από το Σύστημα.. Δεν υπήρχε λόγος να δυσαρεστηθεί κανείς. Η αλήθεια πάντα είναι πικρή. Για πολλά χρόνια η λέξεις αγάπη – σεβασμός – αφοσίωση είχαν χαθεί από τον ένδοξο 23ον.
Σας παραθέτω πιο κάτω ένα κομμάτι του άρθρου:
΄΄Τα τελευταία δύο χρόνια, αφότου άλλαξε σχεδόν όλο το αρχηγείο του 23ου, προσπάθησα με την βοήθεια των φίλων και αδελφών βαθμοφόρων του 23ου να επαναφέρω κάτι που έλειπε για αρκετά χρόνια... την αγάπη. Την αγάπη από τον βαθμοφόρο προς τον βαθμοφόρο, την αγάπη από τον βαθμοφόρο προς τον Λυκόπουλο –Πρόσκοπο -Ανιχνευτή και το αντίθετο. Νομίζω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό το πετύχαμε. Είμαι σίγουρος ότι νιώθετε πόσο σας αγαπάμε... ΄΄
Αυτά από εμένα.
Ηλίας Μιχαηλίδης
Big Chief
Περήφανος Αρχηγός του 23ου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου