Στις 22 Φεβρουαρίου – ημέρα γενεθλίων του Λόρδου Baden Powell- εμείς οι Πρόσκοποι γιορτάζουμε την «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας». Σε ειδικές συγκεντρώσεις που οργανώνονται κάθε χρόνο, τιμούμε τον Ιδρυτή και όσους εργάστηκαν για την προαγωγή της Προσκοπικής Ιδέας ανά το κόσμο. Παρακάτω, θα αναλυθεί εν συντομία το νόημα της σημερινής ημέρας.
Η «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» καθιερώθηκε να γιορτάζεται την ημέρα γεννήσεως του Baden Powell και όχι εκείνη της κοιμήσεως , όπως συνηθίζεται. Γιατί όμως; Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι η γέννηση απεικονίζει την αρχή και την δημιουργία, ενώ αντίθετα ο θάνατος την ολοκλήρωση και το τέλος.
Η ζωή του Προσκόπου παρομοιάζεται σαν μια συνεχής πορεία δημιουργίας δίχως τέλος . Έτσι, όλοι μας γνωρίζουμε ότι το τέλος μιας Προσκοπικής κατασκήνωσης είναι η αρχή για την επόμενη. Ο ανιχνευτικός κύκλος με την τελεία στο κέντρο, επομένως, δε πρόκειται να σχηματιστεί για το Προσκοπικό παιχνίδι, στο οποίο συμμετέχουμε. Ο Προσκοπισμός, σαν κίνηση νεολαίας -δηλαδή ανθρώπινου δυναμικού- θα τελείωνε στην περίπτωση που δεν θα υπήρχαν νέοι στο κόσμο. Μια τέτοια πιθανότητα είναι φυσικά αδύνατη. Ο ίδιος ο Baden Powell, άλλωστε, δε συνήθιζε να μιλάει για το τέλος. Στο αποχαιρετιστήριο κείμενό του, δεν μίλησε για το δικό του τέλος, αλλά για το μέλλον των Προσκόπων, δίνοντας συμβουλές. Υστέρα, λοιπόν, από τα παραπάνω πώς θα ήταν δυνατόν να γιορτάζουμε την «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» την ημέρα κοιμήσεως του Baden Powell;
Αναλύοντας το νόημα της «Ημέρας Σκέψεως και Φιλίας», εμείς οι Πρόσκοποι σκεφτόμαστε τον Ιδρυτή μας και τον ευχαριστούμε για ό,τι έκανε για μας. Ο Προσκοπισμός αποτελεί μια παιδαγωγική μέθοδο για νέους. Παρόλο που η ιδέα της διαπαιδαγώγησης προϋπήρχε του Ιδρυτή μας, ήταν αυτός που την κωδικοποίησε και δημιούργησε τις ειδικές συνθήκες για την άνθηση του Προσκοπισμού. Πράγματι, πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κυριότερος λόγος άνθησής του -σ’ αντίθεση μ’ άλλες παιδαγωγικές μεθόδους- έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπήρξε το έργο ενός θεωρητικού εξ επαγγέλματος παιδαγωγού, αλλά η συνεχής δημιουργία ενός εξαιρετικού ανθρώπου με πρακτική αντίληψη κι ευγενική ιδιοσυγκρασία που ήξερε να συνδυάζει την πείρα με την ψυχική θαλερότητα και τον ενθουσιασμό με το εύθυμο πνεύμα. Χωρίς το δώρο αυτό του Baden Powell, ο κόσμος ίσως να μην ήταν πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι είναι σήμερα. Σίγουρα, όμως, πολλοί άνθρωποι που τον αποτελούν θα ήταν χωρίς τον Προσκοπισμό αρκετά διαφορετικοί απ’ ό,τι είναι. Ο Προσκοπισμός, λοιπόν, αποτυπώνει μέσα στην καρδιά μας ζωντανές αναμνήσεις μιας χαρούμενης ζωής γεμάτης γενναιόψυχης αφοσίωσης και αδελφικής φιλίας. Αυτή είναι η αξία του δώρου του Λόρδου Baden- Powell.
Tην σημερινή ημέρα γιορτάζουν όλοι οι Πρόσκοποι του κόσμου. Η «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» είναι καθαρά μια Προσκοπική γιορτή, γι’ αυτό και γύρω σας σήμερα υπάρχουν μόνο Πρόσκοποι. Μη νομίζετε όμως, ότι αυτή τη στιγμή είμαστε μόνοι μας, γιατί Πρόσκοποι σε κάθε σημείο του ορίζοντα γιορτάζουν μαζί μας. Μπορεί να ονομάζουν την σημερινή ημέρα διαφορετικά- παραδείγματος χάριν «Ημέρα του Ιδρυτή» (Αγγλία), ή «Ημέρα Σκέψεως» (ΗΠΑ), ή «Ημέρα του ΒΡ»- το νόημά της όμως είναι το ίδιο, αφού ενώνει τη σκέψη των 25.000.000 Προσκόπων ανά το κόσμο. Προπάντων, όμως, την ημέρα αυτή σκεφτόμαστε το κοινό Προσκοπικό στόχο, όπως αυτός πηγάζει μέσα από τις Αρχές του Προσκοπισμού, την Υπόσχεση αλλά και τον Νόμο μας. Σκεφτόμαστε την δύναμη που κρύβει μέσα της η Παγκόσμια Προσκοπική Κίνηση και αναλογιζόμαστε τις ευθύνες που έχει ο καθένας μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, στην Πατρίδα, στην οικογένειά του, στον συνάνθρωπο, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Το συναίσθημα αυτό ευθύνης αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από κατάπτωση ηθικών αξιών και την ανάγκη των κοινωνικών συνόλων για ηθικό επαναπροσανατολισμό.
Τέλος, η 22α Φεβρουαρίου μας υπενθυμίζει την παγκόσμια συναδέλφωση μεταξύ όλων των Προσκόπων. Σύμφωνα με τον Νόμο μας –που όλοι υποσχεθήκαμε να τηρούμε- ο Πρόσκοπος είναι φίλος, ευγενής, μα πάνω απ’ όλα αδελφός με κάθε άλλο Πρόσκοπο. Μέσα στο Προσκοπισμό συνεργαζόμαστε για την επίτευξη της παγκόσμιας Προσκοπικής συναδέλφωσης.
Δυστυχώς όμως, μεταξύ των εθνών υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν διαφορές, που τις περισσότερες φορές επιλύονται με ακραίες αντιδράσεις, όπως πολέμους, οικονομικούς αποκλεισμούς, και ύψωση τειχών. Ο Πόλεμος του 1914 - 1918 απείλησε να καταστρέψει στα πρώιμα βήματα, την Προσκοπική προσπάθεια για συναδέλφωση. Οι Πρόσκοποι, όμως, προσπέλασαν τον κίνδυνο αυτό, διοργανώνοντας μεγάλες αδελφικές κατασκηνώσεις με συμμετοχή Προσκόπων όλων των εθνών, όπου και βίωναν την Προσκοπική συναδέλφωση. Ο Baden Powell τις ονόμασε «Τζάμπορι», λέξη δανεισμένη απ’ τα Ινδικά, που σημαίνει μεγάλη συγκέντρωση φυλών. Η μεγαλύτερη Προσκοπική δράση αποτελεί το φυσιολογικό μηχανισμό της Προσκοπικής αυτής συναδέλφωσης.
Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, υπογραμμίζει και το νόημα της συναδέλφωσης. Πράγματι, ζητώντας από αδελφούς Προσκόπους άλλων χωρών να αποτυπώσουν την σκέψη τους για την σημερινή ημέρα υποστήριξαν ότι όλοι οι Πρόσκοποι είναι (ή τουλάχιστον προσπαθούν να είναι) μία μεγάλη οικογένεια που δε την χωρίζει η θρησκεία, η εθνικότητα, η πολιτική, όπως ακριβώς επιθυμούσε ο Baden Powell.
Η «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» καθιερώθηκε να γιορτάζεται την ημέρα γεννήσεως του Baden Powell και όχι εκείνη της κοιμήσεως , όπως συνηθίζεται. Γιατί όμως; Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι η γέννηση απεικονίζει την αρχή και την δημιουργία, ενώ αντίθετα ο θάνατος την ολοκλήρωση και το τέλος.
Η ζωή του Προσκόπου παρομοιάζεται σαν μια συνεχής πορεία δημιουργίας δίχως τέλος . Έτσι, όλοι μας γνωρίζουμε ότι το τέλος μιας Προσκοπικής κατασκήνωσης είναι η αρχή για την επόμενη. Ο ανιχνευτικός κύκλος με την τελεία στο κέντρο, επομένως, δε πρόκειται να σχηματιστεί για το Προσκοπικό παιχνίδι, στο οποίο συμμετέχουμε. Ο Προσκοπισμός, σαν κίνηση νεολαίας -δηλαδή ανθρώπινου δυναμικού- θα τελείωνε στην περίπτωση που δεν θα υπήρχαν νέοι στο κόσμο. Μια τέτοια πιθανότητα είναι φυσικά αδύνατη. Ο ίδιος ο Baden Powell, άλλωστε, δε συνήθιζε να μιλάει για το τέλος. Στο αποχαιρετιστήριο κείμενό του, δεν μίλησε για το δικό του τέλος, αλλά για το μέλλον των Προσκόπων, δίνοντας συμβουλές. Υστέρα, λοιπόν, από τα παραπάνω πώς θα ήταν δυνατόν να γιορτάζουμε την «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» την ημέρα κοιμήσεως του Baden Powell;
Αναλύοντας το νόημα της «Ημέρας Σκέψεως και Φιλίας», εμείς οι Πρόσκοποι σκεφτόμαστε τον Ιδρυτή μας και τον ευχαριστούμε για ό,τι έκανε για μας. Ο Προσκοπισμός αποτελεί μια παιδαγωγική μέθοδο για νέους. Παρόλο που η ιδέα της διαπαιδαγώγησης προϋπήρχε του Ιδρυτή μας, ήταν αυτός που την κωδικοποίησε και δημιούργησε τις ειδικές συνθήκες για την άνθηση του Προσκοπισμού. Πράγματι, πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κυριότερος λόγος άνθησής του -σ’ αντίθεση μ’ άλλες παιδαγωγικές μεθόδους- έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπήρξε το έργο ενός θεωρητικού εξ επαγγέλματος παιδαγωγού, αλλά η συνεχής δημιουργία ενός εξαιρετικού ανθρώπου με πρακτική αντίληψη κι ευγενική ιδιοσυγκρασία που ήξερε να συνδυάζει την πείρα με την ψυχική θαλερότητα και τον ενθουσιασμό με το εύθυμο πνεύμα. Χωρίς το δώρο αυτό του Baden Powell, ο κόσμος ίσως να μην ήταν πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι είναι σήμερα. Σίγουρα, όμως, πολλοί άνθρωποι που τον αποτελούν θα ήταν χωρίς τον Προσκοπισμό αρκετά διαφορετικοί απ’ ό,τι είναι. Ο Προσκοπισμός, λοιπόν, αποτυπώνει μέσα στην καρδιά μας ζωντανές αναμνήσεις μιας χαρούμενης ζωής γεμάτης γενναιόψυχης αφοσίωσης και αδελφικής φιλίας. Αυτή είναι η αξία του δώρου του Λόρδου Baden- Powell.
Tην σημερινή ημέρα γιορτάζουν όλοι οι Πρόσκοποι του κόσμου. Η «Ημέρα Σκέψεως και Φιλίας» είναι καθαρά μια Προσκοπική γιορτή, γι’ αυτό και γύρω σας σήμερα υπάρχουν μόνο Πρόσκοποι. Μη νομίζετε όμως, ότι αυτή τη στιγμή είμαστε μόνοι μας, γιατί Πρόσκοποι σε κάθε σημείο του ορίζοντα γιορτάζουν μαζί μας. Μπορεί να ονομάζουν την σημερινή ημέρα διαφορετικά- παραδείγματος χάριν «Ημέρα του Ιδρυτή» (Αγγλία), ή «Ημέρα Σκέψεως» (ΗΠΑ), ή «Ημέρα του ΒΡ»- το νόημά της όμως είναι το ίδιο, αφού ενώνει τη σκέψη των 25.000.000 Προσκόπων ανά το κόσμο. Προπάντων, όμως, την ημέρα αυτή σκεφτόμαστε το κοινό Προσκοπικό στόχο, όπως αυτός πηγάζει μέσα από τις Αρχές του Προσκοπισμού, την Υπόσχεση αλλά και τον Νόμο μας. Σκεφτόμαστε την δύναμη που κρύβει μέσα της η Παγκόσμια Προσκοπική Κίνηση και αναλογιζόμαστε τις ευθύνες που έχει ο καθένας μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, στην Πατρίδα, στην οικογένειά του, στον συνάνθρωπο, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Το συναίσθημα αυτό ευθύνης αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από κατάπτωση ηθικών αξιών και την ανάγκη των κοινωνικών συνόλων για ηθικό επαναπροσανατολισμό.
Τέλος, η 22α Φεβρουαρίου μας υπενθυμίζει την παγκόσμια συναδέλφωση μεταξύ όλων των Προσκόπων. Σύμφωνα με τον Νόμο μας –που όλοι υποσχεθήκαμε να τηρούμε- ο Πρόσκοπος είναι φίλος, ευγενής, μα πάνω απ’ όλα αδελφός με κάθε άλλο Πρόσκοπο. Μέσα στο Προσκοπισμό συνεργαζόμαστε για την επίτευξη της παγκόσμιας Προσκοπικής συναδέλφωσης.
Δυστυχώς όμως, μεταξύ των εθνών υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν διαφορές, που τις περισσότερες φορές επιλύονται με ακραίες αντιδράσεις, όπως πολέμους, οικονομικούς αποκλεισμούς, και ύψωση τειχών. Ο Πόλεμος του 1914 - 1918 απείλησε να καταστρέψει στα πρώιμα βήματα, την Προσκοπική προσπάθεια για συναδέλφωση. Οι Πρόσκοποι, όμως, προσπέλασαν τον κίνδυνο αυτό, διοργανώνοντας μεγάλες αδελφικές κατασκηνώσεις με συμμετοχή Προσκόπων όλων των εθνών, όπου και βίωναν την Προσκοπική συναδέλφωση. Ο Baden Powell τις ονόμασε «Τζάμπορι», λέξη δανεισμένη απ’ τα Ινδικά, που σημαίνει μεγάλη συγκέντρωση φυλών. Η μεγαλύτερη Προσκοπική δράση αποτελεί το φυσιολογικό μηχανισμό της Προσκοπικής αυτής συναδέλφωσης.
Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, υπογραμμίζει και το νόημα της συναδέλφωσης. Πράγματι, ζητώντας από αδελφούς Προσκόπους άλλων χωρών να αποτυπώσουν την σκέψη τους για την σημερινή ημέρα υποστήριξαν ότι όλοι οι Πρόσκοποι είναι (ή τουλάχιστον προσπαθούν να είναι) μία μεγάλη οικογένεια που δε την χωρίζει η θρησκεία, η εθνικότητα, η πολιτική, όπως ακριβώς επιθυμούσε ο Baden Powell.
