Εντυπώσεις Κατασκήνωσης Πλατανιών 2010

Τα Πλατάνια 2010 έχουν πια περάσει και έχουν αφήσει πίσω τους τις καλύτερες εντυπώσεις! Σαν βοηθός στην φετινή κατασκήνωση με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα το μεγάλο έργο που εκπληρώνουν κάθε χρόνο οι αρχηγοί μας και πόση προετοιμασία χρειάζεται μία κατασκήνωση για να πετύχει. Δεν λεω υπήρχε κούραση αλλά ήταν γλυκιά!
Όπως είπα και πριν η μεγάλη επιτυχία της κατασκήνωσης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προετοιμασία που είχε γίνει πριν την κατασκήνωση. Αρχηγοί και βοηθοί αφιέρωσαν τον ελεύθερο χρόνο τους για να κατασκευάσουν τα ΤΟΤΕΜ και να φτιάξουν τα φυλακτά των λυκόπουλων, να ετοιμάσουν το πρόγραμμα της κατασκήνωσης όπως και τις δοκιμασίες που θα γίνονταν την περίοδο της κατασκήνωσης. Επίσης οι φύλαρχοι έπρεπε να προετοιμάσουν τις πύλες που θα στόλιζαν την κάθε φυλή. Και μετά από τόσο προετοιμασία η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη.
Στην κατασκήνωση τα πράγματα κύλησαν όπως τα σχεδιάσαμε , χωρίς απρόοπτα με εξαίρεση φυσικά το φαγητό που δεν ήταν και οι καλύτερες στιγμές της κατασκήνωσης ! . Μέχρι την Κυριακή η κατασκήνωση κυλούσε ήρεμα με χειροτεχνίες και προσκοπικά παιχνίδια όπως και την κατασκευή των πυλών για τις δύο φυλές από τους βοηθούς αλλά από την Κυριακή και μετά, μετά την «φυγή» των ιερών ΤΟΤΕΜ η κατασκήνωση μετατράπηκε σε ένα πεδίο δράσης με τις δύο φυλές και τα μέλη τους να βάζουν τα δυνατά τους για να χαρίσουν την νίκη στην φυλή τους. Οι δοκιμασίες πραγματικά ήταν συναρπαστικές. Σχεδόν πάντα έβγαιναν ισόπαλες με τους πρωταγωνιστές που ήταν τα λυκόπουλα να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Εξάλλου και η ισοπαλία που εξασφάλισαν οι φυλές στο τέλος δείχνει ότι υπήρχε ο σωστός χωρισμός των λυκόπουλων και το ίδιο πάθος για την νίκη από όλα. Μεταξύ των φυλών υπήρχε αγωνιστικότητα, αποφασιστικότητα για την νίκη αλλά δεν υπήρχε ανταγωνισμός μόνο συναγωνισμός. Τα λυκόπουλα ήταν γεμάτα πάθος για την νίκη και όρεξη να κάνουν τα πάντα για αυτήν. Μαζί με τα λυκόπουλα και εμείς οι βοηθοί αλλά και οι αρχηγοί ξανανιώσαμε πώς είναι να είσαι μικρό παιδί. Προσωπικά σαν βοηθός πιστεύω πως σε κάθε δοκιμασία πρέπει να είχα περισσότερο άγχος από τα ίδια τα λυκόπουλα που συμμετείχαν στην δοκιμασία και το ίδιο πιστεύω πως συνέβαινε σε όλους τους βοηθούς. Αυτό δείχνει ότι είχαμε ενωθεί με τα λυκόπουλα και ήμασταν όλοι μια ομάδα που αποτελείτο από μικρά και μεγάλα παιδιά! Μία από τις μεγαλύτερες ευχαριστήσεις των λυκόπουλων αλλά και των βαθμοφόρων ήταν όπως πάντα το commando course που φέτος έκλεψε τις εντυπώσεις και προσωπικά πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο commando course που έκανα πότε και αυτό αποδεικνύει ότι η κατασκήνωση ψυχαγωγεί και μικρούς και μεγάλους!
Αυτή η κατασκήνωση μου έδωσε πολλά και με έμαθε πολλά. Πρώτα από όλα γνώρισα καλύτερα όχι μόνο τους υπόλοιπους βοηθούς αλλά και τους αρχηγούς. Κατάλαβα πόσο σημαντικό έργο εκπληρώνουν και πόσο βαρύ φορτίο κουβαλούν μαζί τους καθώς πρέπει να ανεβάζουν τον πήχη κάθε χρόνο και πιο ψηλά. Όλες αυτές οι μέρες με έκαναν να νιώσω τι πάει να πει να είσαι μέλος της μεγάλης οικογένειας του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας και να νιώσω περήφανη που υπάρχω σε αυτήν. Επίσης μου δημιουργήθηκαν διάφορα συναισθήματα όπως υπερηφάνεια όταν ένα λυκόπουλο με φώναζε «υπαρχηγέ», συγκίνηση όταν έβλεπα τα λυκόπουλα να συνεργάζονται για κοινούς στόχους όπως η νίκη αλλά και στεναχώρια όταν έβλεπα την απογοήτευση στα μάτια τους έπειτα από μία ήττα στις δοκιμασίες ή την χαρά όταν ένιωθα ότι περνούσαν καλά. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αρχηγούς που μας έδωσαν την ευκαιρία να πάμε σαν βοηθοί σε μια τέτοια κατασκήνωση και που μας έδειξαν για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη τιμή είναι να ανήκεις στην μεγάλη οικογένεια του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας!

Στρουμπουλό Πάντα.

ΠΛΑΤΑΝΙΑ 2010

Ακόμα μία κατασκήνωση Λυκόπουλων στα Πλατάνια έφτασε στο τέλος της. Φέτος συμμετείχαν ακόμη περισσότερα παιδιά και φτάσαμε στον εκπληκτικό αριθμό των 80 Λυκόπουλων. Αριθμός ρεκόρ τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια.
Η κατασκήνωση είχε ως θέμα τους Ινδιάνους, και τα Λυκόπουλα ήταν χωρισμένα σε δύο φυλές. τους Απάτσι και τους Τσερόκι. Φυσικά υπήρχε και μια τρίτη φυλή, οι Νάβαχο, η οποία αποτελείτο από τους βαθμοφόρους.
Μόλις φτάσαμε στην κατασκήνωση, στήθηκε το ΤΟΤΕΜ των Νάβαχο και το Σάββατο το απόγευμα, οι δύο φυλές κατασκεύασαν τα δικά τους ΤΟΤΕΜ. Όπως καλά γνωρίζετε τα ΤΟΤΕΜ είναι οι φύλακες των Ινδιάνων από τα κακά πνεύματα.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΣΚΉΝΩΣΗΣ
Εκατοντάδες χρόνια πριν, στην μακρινή Αμερική κατοικούσαν δύο φυλές, οι Απάτσι και οι Τσερόκι. Μεταξύ τους δεν υπάρχει έχθρα και δεν έχει γίνει ποτέ πόλεμος. Η ευημερία, ασφάλεια αλλά και η γαλήνη τους, οφείλετε κυρίως στην τύχη που τους δίνουν τα ιερά ΤΟΤΕΜ που υπάρχουν στα χωριά τους εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

Εκτός από τις δύο αυτές φυλές, υπάρχει και μία τρίτη. Οι Νάβαχο. Πρόκειται για μία φυλή που αποτελείτε από σοφούς γέροντες. Ο τρόπος ζωής τους αποτελεί μυστήριο, αλλά είναι πρόσωπα σεβαστά στην Ινδιάνικη κοινότητα.

Ξαφνικά μία μέρα, τα Ιερά Τοτέμ των Απάτσι και Τσερόκι εξαφανίστηκαν. Τότε οι Νάβαχο μετά από μαραθώνια σύσκεψη ανακοίνωσαν στους φύλαρχους των Απάτσι και Τσερόκι ότι ο λόγος που τα ΤΟΤΕΜ ζωντάνεψαν και έφυγαν είναι το ότι δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη στις Φυλές που προστατεύουν.

Για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες, πρέπει οι δύο φυλές να περάσουν από κάποιες δοκιμασίες για να αποδείξουν την αξία τους. Κάθε φορά που κάποια φυλή αποδεικνύει την αξία της, θα επιστρέφει και ένα κομμάτι από το χαμένο Τοτέμ της. Οι Νάβαχο με την σοφία και εμπειρία τους, θα ετοιμάσουν τις δοκιμασίες, οι οποίες θα διεξάγονται παράλληλα με το σταθερό πρόγραμμα της κατασκήνωσης . Νικήτρια φυλή της κατασκήνωσης θα είναι αυτή που θα συμπληρώσει πρώτη το ΤΟΤΕΜ της.
Πράγματι, με καθημερινές δοκιμασίες, οι φυλές προσπαθούσαν να κερδίσουν πίσω τα κομμάτια του ΤΟΤΕΜ τους. Οι δοκιμασίες μεταξύ των φυλών, ήταν συναρπαστικές και προχωρούσαν σχεδόν πάντα ισόπαλες. Τελικά οι δύο φυλές κατόρθωσαν να αναδειχθούν ισόπαλες και να συμπληρώσουν το ΤΟΤΕΜ τους σήμερα Παρασκευή.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλο το επιτελείο των Πλατανιών, που όλοι μαζί σαν οικογένεια, κατορθώσαμε να φέρουμε εις πέρας ίσως την καλύτερη κατασκήνωση Πλατανιών που έγινε ποτέ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους βοηθούς της κατασκήνωσης (11 Ανιχνευτές και 3 Πρόσκοποι) οι οποίοι έδειξαν απίστευτη αφοσίωση και ωριμότητα. Η προσφορά τους στην επιτυχία της κατασκήνωσης, ήταν τεράστια. Μου απέδειξαν ότι αντιλήφθηκαν ακριβώς, τι σημαίνει το να είσαι μέλος του 23ου ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑΥΤΟΠΡΟΣΚΟΠΩΝ.
Επόμενη πρόκληση για του βαθμοφόρους του 23ου, η κατασκήνωση ΛΟΥΜΑΤΩΝ...

ΗΛΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ
23ου ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΝΑΥΤΟΠΡΟΣΚΟΠΩΝ

Εντυπώσεις όταν ήμουν λυκόπουλο

Όταν ο αρχηγός Κωνσταντίνος μου ζήτησε να γράψω τις εντυπώσεις μου για το όταν ήμουν λυκόπουλο στην αγέλη αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις, ευχάριστες αναμνήσεις από τη ζωή στην αγέλη. Αμέσως είπα ότι είναι εύκολο αυτό γιατί οι εντυπώσεις και αναμνήσεις ήταν πολλές. Τώρα όμως δυσκολεύομαι να γράψω όλα όσα νιώθω, τα συναισθήματα μου.
Την πρώτη μέρα που πήγα στην αγέλη ήμουν διστακτική γιατί δεν ήξερα τι με περιμένει. Σχεδόν όλοι παρουσιάζουν τους προσκόπους παρά πολύ διαφορετικά. Έτσι και εγώ ήμουν φοβισμένη. Όταν πήγα είδα ότι υπήρχαν πολλοί που τους ήξερα αλλά πάλι ένιωθα κάπως παρόλο που όλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Αρχηγός στην αγέλη ήταν ο αρχηγός Ηλίας. Ήταν πάρα πολύ καλός, πάντα εκεί μαζί μας ,με πολλή χιούμορ. Αυτό όλους μας άρεσε και μας έκανε να νιώθουμε άνετα αλλά ο σεβασμός ήταν σεβασμός. Σε κάθε συγκέντρωση παίζαμε διάφορα διασκεδαστικά παιχνίδια αλλά και μαθαίναμε πολύτιμα πράγματα. Σιγά σιγά έκανα φιλίες και ΠΟΤΕ δεν μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω το προσκοπίο. Παρ’ όλες τις φιλίες που έκανα τον πρώτο χρόνο δεν με άκουγε ο τόπος(παράξενο ε???!!). Τον πρώτο χρόνο δεν ήξερα τι σημαίνει προσκοπισμός, δεν μπορούσα να εξηγήσω σε κάποιον άλλον τι είναι ο προσκοπισμός, αλλά και ούτε να υποστηρίξω ότι το να πηγαίνεις προσκοπίο δεν είναι σε καμία περίπτωση χάσιμο χρόνου. Μετά τη πρώτη μου κατασκήνωση όμως έλεγα ότι είμαι πρόσκοπος, εξηγούσα τι σημάνει να είσαι πρόσκοπος και έλεγα τις εμπειρίες μου από την κατασκήνωση γεμάτο χαρά και ενθουσιασμό.
Έτσι όταν πήγα την πρώτη φορά κατασκήνωση ήμουν κάπως διστακτική. Ένιωθα να έχω ένα κόμπο στο στομάχι, δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν αντίκρισα το μέρος, τα ψηλά δέντρα, τον καθαρό αέρα, τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση ενθουσιαστικά. Ακόμα το θυμάμαι. Δεν το πίστευα ότι θα έμενα σε εκείνες τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση και μου άρεσαν πολύ. Καθώς οι μέρες περνούσαν εγώ όλο και ήμουν ενθουσιασμένη και περνούσα υπέροχα.
Τα επόμενα χρόνια όλο και ξεθάρρευα. Ένιωθα να είμαι μέλος στην αγέλη. Κάθε Σάββατο περνούσα όλο και καλύτερα και αγαπούσα το 23 όλο και περισσότερο.
Έτσι μετά από 3 χρόνια λυκόπουλο απέκτησα πάρα πολλές εμπειρίες, αναμνήσεις που ακόμα της θυμάμαι και ποτέ δεν θα τις ξεχάσω αλλά και πάρα πολλές πολύτιμες γνώσεις.

Ιουλία Ανδρέου
Υπενωμοτάρχης Δελφινιών

Απονομή Πτυχίων Προσκόπου Δημοκρατίας

Πραγματοποιείται σήμερα Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010, η απονομή των πτυχίων του Προσκόπου Δημοκρατίας, στις 5 το απόγευμα στο Προεδρικό Μέγαρο.
Πρόσκοποι Δημοκρατίας ονομάζονται οι Ανιχνευτές οι οποίοι έχουν φτάσει στο ανώτερο στάδιο προόδου και έχουν όλες τις γνώσεις που μπορεί να αποκτήσει κάποιος Πρόσκοπος. Αποτελεί το επιστέγασμα της ζωής κάποιου νέου μέσα στο Προσκοπικό Σύστημα, λίγο πριν την ενηλικίωση του.

Από το σύστημα μας 8 ανιχνευτές ονομάζονται σήμερα Πρόσκοποι Δημοκρατίας και είναι οι ακόλουθοι (αλφαβητικά):

• Γιολάντα Εγγλέζου
• Βίκτωρας Κυπρή
• Ευριπίδης Κωνσταντινίδης
• Ανδρέας Παπαλλάς
• Κωνσταντίνος Παύλου
• Μαρία Ππάσιη
• Γιάννης Τσαϊλής
• Κατερίνα Χαραλάμπους

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλες τις χώρες όπου υπάρχει Προσκοπισμός υπάρχει το αντίστοιχο στάδιο πρόοδου σαν επιστέγμασμα. π.χ Πρόσκοπος Έθνους στην Ελλάδα, Πρόσκοπος της Βασιλίσσης στη Μεγάλη Βρεττανία, Πρόσκοπος του Αετού στις ΗΠΑ.

Ναυτικό Τριήμερο 25-27 Ιουνίου 2010

Γεια χαράα!!!!! Λοιπόν, μπορώ να πω ότι το χθεσινό ναυτικό διήμερο ήταν αρκετά κουραστικό με όλο αυτό τον αέρα και την βροχή. Η βροχή μας τα χάλασε και έτσι αναγκαστήκαμε να φύγουμε πρόωρα. Εν τω μεταξύ εγώ την Παρασκευή δεν πήγα γιατί το Σάββατο το πρωί είχα εξετάσεις αγγλικών και έτσι η Αντρέα(ενωμοτάρχης Δελφινιών) με βοήθησε για να γράψω το ημερολόγιο.

Την Παρασκευή συγκεντρώθηκε το συμβούλιο τιμής στις 6:00μ.μ στο Ναυτίλο. Ο Μίκης και ο Βίκης είχαν να κάνουν παιχνίδι αλλά...... και έτσι είχαν 5λεπτο για ανέκδοτα. Ακολούθως αρμάτωσαν τις βάρκες. Ακολούθως η ώρα 9:00 πήγαν στο submarine και έφαγαν sandwich ενώ η κοινότητα εκείνη την ώρα έφτάνε στο ναυτίλο  και  έτσι έμεινε  εκεί  για να προσέχει τα πράγματα και να αρματώσει το δικό της σκάφος. Μετά όταν πήγε πίσω το συμβούλιο τιμής η κοινότητα παρήγγειλε  goody’s στον ναυτίλο. 

Η ώρα 12:20 ακριβώς ξεκίνησε η κωπηλασία για 2:26 λεπτά. Έφτασαν η ώρα 2:46π.μ. κατεβήκαν, ξεφόρτωσαν, έδεσαν τις βάρκες, έφτιαξαν σκέπαστρο, και κοιμήθηκαν.  Η μέρα ήταν αρκετά κουραστική από ότι βλέπουμε! Έτσι  την επόμενη μέρα το πρωί ξύπνησαν ανανεωμένοι με ενέργεια η ώρα 8:30π.μ και βούτησαν. Το νερό η Αντρέα μου το τόνισε ότι ήταν ΠΑΓΟΣ!!!!! Ακολούθως ήρθε το φαί, τυρόπιτα και γαλατάκι (μιιιααμιιι!!!).  Μετά είχε ππποοολλλλυυυυ αεερρααα και έπεσε το σκέπαστρο. Έπρεπε να φτιάξουν ένα άλλο πιο γερό, και άντε πάλι από την αρχή να το φτιάχνουν.  Εκείνη την ώρα έφτασε και η ομάδα. Όταν ήρθαν όλοι έφαγαν μακαρόνια του φούρνου. Μετά άρχισαν να φτιάχνουν το σκέπαστρο και  προς το τέλος του ήρθα και εγώ!!!!! Έτσι μετά ο αρχηγός Καλλής μας έκανε μάθημα πρώτων βοηθειών. 

Μετά παίξαμε ένα ωραίο παιχνίδι όπου 2 αγόρια ή κορίτσια ήταν πάνω σε ένα νάιλον που είχε σαπούνι και έπρεπε να βάλει ο ένας τον άλλον με την πλάτη πάνω στο  νάιλον για 3 δευτερόλεπτα. Μετά δυστυχώς ακολούθησε βροχή και αέρας και έτσι ήμασταν κάτω από το σκέπαστρο. Η βροχή  και ο αέρας δεν σταματούσαν και έτσι αποφασίσαμε να το διαλύσουμε γιατί δεν πήγαινε άλλο. Φάγαμε hot dog και η ώρα 8:00 η ομάδα έφυγε. 

Ακολούθως  κατά τις 9:00 συμβούλιο τιμής και κοινότητα αφού ξεστήσαμε τις κατασκευές μας και αρματώσαμε φύγαμε για τον Ναυτίλο. Φτάσαμε κατά τις 11:30, ξεφορτώσαμε και πήγαμε σπίτια μας. Ένα ακόμη διήμερο ( από τα λίγα αποτυχημένα λόγο καιρού) έφτασε στο τέλος του(δεν περάσαμε και άσχημα!!!=])!! Το επόμενο Σάββατο θα πάμε θάλασσα!!!! Ραντεβοούυυ…… δεν ξέρω πότε αλλά σίγουρα θα τα ξαναπούμε…. Γειάα σαςς!!! Φιλάκιαα  πολλά...

Ιουλία Ανδρέου

Υπενωμοτάρχης Δελφινιών

ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ 2010

Ένα πρώην λυκόπουλο μας λέει για την ζωή στην Αγέλη

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω για εντυπώσεις μου, τις αναμνήσεις μου, τα αισθήματα μου για την ζωή στην αγέλη των λυκόπουλων δίστασα. Πως μπορούσα να γράψω και να εκφραστώ πάνω σε μια άψυχη κολλά;
Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος. Μόνο λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να περάσουν απ’το μυαλό μου όλες αυτές οι εικόνες-αναμνήσεις. Η πρώτη μου φορά στην Αγέλη. Κάπως τρομαγμένη. Μάλλον ψαρωμένη θα έλεγα. Όλοι με υποδέχθηκαν τόσο φιλικά σαν να με γνώριζαν εδώ και χρόνια! Ένιωσα πολύ άνετα απ’την πρώτη στιγμή.
Αρχηγός της αγέλης ήταν τότε ο αρχηγός Ηλίας. Πάντα είχε την ικανότητα να κερδίζει τον σεβασμό μας και να μας επιβάλλεται χωρίς να χρειάζεται πάρα πολλή προσπάθεια. Είχε και έχει πολύ χιούμορ το οποίο σε κάνει να νιώθεις άνετα. Είναι από τους ανθρώπους που θαυμάζω!
Το πρόγραμμα γεμάτο ζωντάνια και φυσικά πολύ παιχνίδι. Σε κάθε συγκέντρωση υπήρχε κάτι το διαφορετικό που σε έκανε να θέλεις να συνεχίζεις αυτό το μεγάλο ταξίδι στην αγέλη που ήταν τα πρώτα βήματα του καθενός από εμάς στην κοινωνία.
Συγκέντρωση με την συγκέντρωση έκανα φίλους. Το πιο σημαντικό για να περνάς καλά στην αγέλη, αλλά και ένας από τους βασικούς στόχους του αρχηγείου. Αυτές οι φιλίες και οι δεσμοί που δημιουργήσαμε είναι τόσο δεμένοι που κράτησαν μέχρι τώρα και που όλοι θέλουμε να κρατήσουν για πάντα.
Ο καιρός πέρασε τόσο γρήγορα μέχρι που έφτασε η πρώτη μου κατασκήνωση. Αρχικά θα έλεγα πως ήμουν αρκετά αγχωμένη γιατί δεν ήξερα τι με περίμενε εκεί έξω... Ο καθαρός αέρας, τα τεραστία δέντρα, η μυρωδιά του πεύκου είναι ακόμη στο μυαλό μου σαν να ήταν χθες αυτή η πρώτη κατασκήνωση. Οι μέρες περνούσαν και είχα μπει στο πνεύμα μετά από ένα μικρό τραυματισμό και λίγα δάκρυα, χωρίς να το καταλάβω!!
Με τα χρόνια, άρχισα να νιώθω πιο πολύ μέλος της αγέλης. Είχα κάποιο ρόλο που με κρατούσε εκεί μέχρι τέλους. Το Σάββατο μου δεν ήταν πια μια μέρα ξεκούρασης αλλά η μέρα που μου έδινε την ευκαιρία να εκφραστώ, να μάθουν οι άλλοι πια αληθινά είμαι!
Μετά από την πρώτη μου κατασκήνωση άρχισα να νιω8ω περήφανη που ήμουν μέλος σε ένα τόσο υπέροχο σύστημα με μια πολύτιμη ιστορία. Έλεγα πως ναι ήμουν πρόσκοπος του 23 και το χαμόγελο μου έφτανε στα αυτιά μου. Είχα την ικανότητα να εξηγήσω τη σημαίνει προσκοπισμός για εμένα και να πείσω κάποιων πως ο πρόσκοπος δεν είναι ένας φλώρος που παρελαύνει σε κάθε εθνική επέτειο αλλά ένας άνθρωπος με αξίες και σπάνιες γνώσεις!
Το προσκοπίο και κυρίως τα χρόνια στην αγέλη ήταν τα χρόνια που στιγμάτισαν τη ζωή μου για πάντα!!!

Αντρέα Μαυρολεύθερου

Ενωμοτάρχης Δελφινιών