Όταν ο αρχηγός Κωνσταντίνος μου ζήτησε να γράψω τις εντυπώσεις μου για το όταν ήμουν λυκόπουλο στην αγέλη αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις, ευχάριστες αναμνήσεις από τη ζωή στην αγέλη. Αμέσως είπα ότι είναι εύκολο αυτό γιατί οι εντυπώσεις και αναμνήσεις ήταν πολλές. Τώρα όμως δυσκολεύομαι να γράψω όλα όσα νιώθω, τα συναισθήματα μου.
Την πρώτη μέρα που πήγα στην αγέλη ήμουν διστακτική γιατί δεν ήξερα τι με περιμένει. Σχεδόν όλοι παρουσιάζουν τους προσκόπους παρά πολύ διαφορετικά. Έτσι και εγώ ήμουν φοβισμένη. Όταν πήγα είδα ότι υπήρχαν πολλοί που τους ήξερα αλλά πάλι ένιωθα κάπως παρόλο που όλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Αρχηγός στην αγέλη ήταν ο αρχηγός Ηλίας. Ήταν πάρα πολύ καλός, πάντα εκεί μαζί μας ,με πολλή χιούμορ. Αυτό όλους μας άρεσε και μας έκανε να νιώθουμε άνετα αλλά ο σεβασμός ήταν σεβασμός. Σε κάθε συγκέντρωση παίζαμε διάφορα διασκεδαστικά παιχνίδια αλλά και μαθαίναμε πολύτιμα πράγματα. Σιγά σιγά έκανα φιλίες και ΠΟΤΕ δεν μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω το προσκοπίο. Παρ’ όλες τις φιλίες που έκανα τον πρώτο χρόνο δεν με άκουγε ο τόπος(παράξενο ε???!!). Τον πρώτο χρόνο δεν ήξερα τι σημαίνει προσκοπισμός, δεν μπορούσα να εξηγήσω σε κάποιον άλλον τι είναι ο προσκοπισμός, αλλά και ούτε να υποστηρίξω ότι το να πηγαίνεις προσκοπίο δεν είναι σε καμία περίπτωση χάσιμο χρόνου. Μετά τη πρώτη μου κατασκήνωση όμως έλεγα ότι είμαι πρόσκοπος, εξηγούσα τι σημάνει να είσαι πρόσκοπος και έλεγα τις εμπειρίες μου από την κατασκήνωση γεμάτο χαρά και ενθουσιασμό.
Έτσι όταν πήγα την πρώτη φορά κατασκήνωση ήμουν κάπως διστακτική. Ένιωθα να έχω ένα κόμπο στο στομάχι, δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν αντίκρισα το μέρος, τα ψηλά δέντρα, τον καθαρό αέρα, τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση ενθουσιαστικά. Ακόμα το θυμάμαι. Δεν το πίστευα ότι θα έμενα σε εκείνες τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση και μου άρεσαν πολύ. Καθώς οι μέρες περνούσαν εγώ όλο και ήμουν ενθουσιασμένη και περνούσα υπέροχα.
Τα επόμενα χρόνια όλο και ξεθάρρευα. Ένιωθα να είμαι μέλος στην αγέλη. Κάθε Σάββατο περνούσα όλο και καλύτερα και αγαπούσα το 23 όλο και περισσότερο.
Έτσι μετά από 3 χρόνια λυκόπουλο απέκτησα πάρα πολλές εμπειρίες, αναμνήσεις που ακόμα της θυμάμαι και ποτέ δεν θα τις ξεχάσω αλλά και πάρα πολλές πολύτιμες γνώσεις.
Ιουλία Ανδρέου
Υπενωμοτάρχης Δελφινιών
Την πρώτη μέρα που πήγα στην αγέλη ήμουν διστακτική γιατί δεν ήξερα τι με περιμένει. Σχεδόν όλοι παρουσιάζουν τους προσκόπους παρά πολύ διαφορετικά. Έτσι και εγώ ήμουν φοβισμένη. Όταν πήγα είδα ότι υπήρχαν πολλοί που τους ήξερα αλλά πάλι ένιωθα κάπως παρόλο που όλοι ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Αρχηγός στην αγέλη ήταν ο αρχηγός Ηλίας. Ήταν πάρα πολύ καλός, πάντα εκεί μαζί μας ,με πολλή χιούμορ. Αυτό όλους μας άρεσε και μας έκανε να νιώθουμε άνετα αλλά ο σεβασμός ήταν σεβασμός. Σε κάθε συγκέντρωση παίζαμε διάφορα διασκεδαστικά παιχνίδια αλλά και μαθαίναμε πολύτιμα πράγματα. Σιγά σιγά έκανα φιλίες και ΠΟΤΕ δεν μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω το προσκοπίο. Παρ’ όλες τις φιλίες που έκανα τον πρώτο χρόνο δεν με άκουγε ο τόπος(παράξενο ε???!!). Τον πρώτο χρόνο δεν ήξερα τι σημαίνει προσκοπισμός, δεν μπορούσα να εξηγήσω σε κάποιον άλλον τι είναι ο προσκοπισμός, αλλά και ούτε να υποστηρίξω ότι το να πηγαίνεις προσκοπίο δεν είναι σε καμία περίπτωση χάσιμο χρόνου. Μετά τη πρώτη μου κατασκήνωση όμως έλεγα ότι είμαι πρόσκοπος, εξηγούσα τι σημάνει να είσαι πρόσκοπος και έλεγα τις εμπειρίες μου από την κατασκήνωση γεμάτο χαρά και ενθουσιασμό.
Έτσι όταν πήγα την πρώτη φορά κατασκήνωση ήμουν κάπως διστακτική. Ένιωθα να έχω ένα κόμπο στο στομάχι, δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν αντίκρισα το μέρος, τα ψηλά δέντρα, τον καθαρό αέρα, τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση ενθουσιαστικά. Ακόμα το θυμάμαι. Δεν το πίστευα ότι θα έμενα σε εκείνες τις σκηνές που έβλεπα στην τηλεόραση και μου άρεσαν πολύ. Καθώς οι μέρες περνούσαν εγώ όλο και ήμουν ενθουσιασμένη και περνούσα υπέροχα.
Τα επόμενα χρόνια όλο και ξεθάρρευα. Ένιωθα να είμαι μέλος στην αγέλη. Κάθε Σάββατο περνούσα όλο και καλύτερα και αγαπούσα το 23 όλο και περισσότερο.
Έτσι μετά από 3 χρόνια λυκόπουλο απέκτησα πάρα πολλές εμπειρίες, αναμνήσεις που ακόμα της θυμάμαι και ποτέ δεν θα τις ξεχάσω αλλά και πάρα πολλές πολύτιμες γνώσεις.
Ιουλία Ανδρέου
Υπενωμοτάρχης Δελφινιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου