Τα Πλατάνια 2010 έχουν πια περάσει και έχουν αφήσει πίσω τους τις καλύτερες εντυπώσεις! Σαν βοηθός στην φετινή κατασκήνωση με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα το μεγάλο έργο που εκπληρώνουν κάθε χρόνο οι αρχηγοί μας και πόση προετοιμασία χρειάζεται μία κατασκήνωση για να πετύχει. Δεν λεω υπήρχε κούραση αλλά ήταν γλυκιά!
Όπως είπα και πριν η μεγάλη επιτυχία της κατασκήνωσης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προετοιμασία που είχε γίνει πριν την κατασκήνωση. Αρχηγοί και βοηθοί αφιέρωσαν τον ελεύθερο χρόνο τους για να κατασκευάσουν τα ΤΟΤΕΜ και να φτιάξουν τα φυλακτά των λυκόπουλων, να ετοιμάσουν το πρόγραμμα της κατασκήνωσης όπως και τις δοκιμασίες που θα γίνονταν την περίοδο της κατασκήνωσης. Επίσης οι φύλαρχοι έπρεπε να προετοιμάσουν τις πύλες που θα στόλιζαν την κάθε φυλή. Και μετά από τόσο προετοιμασία η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη.
Στην κατασκήνωση τα πράγματα κύλησαν όπως τα σχεδιάσαμε , χωρίς απρόοπτα με εξαίρεση φυσικά το φαγητό που δεν ήταν και οι καλύτερες στιγμές της κατασκήνωσης ! . Μέχρι την Κυριακή η κατασκήνωση κυλούσε ήρεμα με χειροτεχνίες και προσκοπικά παιχνίδια όπως και την κατασκευή των πυλών για τις δύο φυλές από τους βοηθούς αλλά από την Κυριακή και μετά, μετά την «φυγή» των ιερών ΤΟΤΕΜ η κατασκήνωση μετατράπηκε σε ένα πεδίο δράσης με τις δύο φυλές και τα μέλη τους να βάζουν τα δυνατά τους για να χαρίσουν την νίκη στην φυλή τους. Οι δοκιμασίες πραγματικά ήταν συναρπαστικές. Σχεδόν πάντα έβγαιναν ισόπαλες με τους πρωταγωνιστές που ήταν τα λυκόπουλα να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Εξάλλου και η ισοπαλία που εξασφάλισαν οι φυλές στο τέλος δείχνει ότι υπήρχε ο σωστός χωρισμός των λυκόπουλων και το ίδιο πάθος για την νίκη από όλα. Μεταξύ των φυλών υπήρχε αγωνιστικότητα, αποφασιστικότητα για την νίκη αλλά δεν υπήρχε ανταγωνισμός μόνο συναγωνισμός. Τα λυκόπουλα ήταν γεμάτα πάθος για την νίκη και όρεξη να κάνουν τα πάντα για αυτήν. Μαζί με τα λυκόπουλα και εμείς οι βοηθοί αλλά και οι αρχηγοί ξανανιώσαμε πώς είναι να είσαι μικρό παιδί. Προσωπικά σαν βοηθός πιστεύω πως σε κάθε δοκιμασία πρέπει να είχα περισσότερο άγχος από τα ίδια τα λυκόπουλα που συμμετείχαν στην δοκιμασία και το ίδιο πιστεύω πως συνέβαινε σε όλους τους βοηθούς. Αυτό δείχνει ότι είχαμε ενωθεί με τα λυκόπουλα και ήμασταν όλοι μια ομάδα που αποτελείτο από μικρά και μεγάλα παιδιά! Μία από τις μεγαλύτερες ευχαριστήσεις των λυκόπουλων αλλά και των βαθμοφόρων ήταν όπως πάντα το commando course που φέτος έκλεψε τις εντυπώσεις και προσωπικά πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο commando course που έκανα πότε και αυτό αποδεικνύει ότι η κατασκήνωση ψυχαγωγεί και μικρούς και μεγάλους!
Αυτή η κατασκήνωση μου έδωσε πολλά και με έμαθε πολλά. Πρώτα από όλα γνώρισα καλύτερα όχι μόνο τους υπόλοιπους βοηθούς αλλά και τους αρχηγούς. Κατάλαβα πόσο σημαντικό έργο εκπληρώνουν και πόσο βαρύ φορτίο κουβαλούν μαζί τους καθώς πρέπει να ανεβάζουν τον πήχη κάθε χρόνο και πιο ψηλά. Όλες αυτές οι μέρες με έκαναν να νιώσω τι πάει να πει να είσαι μέλος της μεγάλης οικογένειας του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας και να νιώσω περήφανη που υπάρχω σε αυτήν. Επίσης μου δημιουργήθηκαν διάφορα συναισθήματα όπως υπερηφάνεια όταν ένα λυκόπουλο με φώναζε «υπαρχηγέ», συγκίνηση όταν έβλεπα τα λυκόπουλα να συνεργάζονται για κοινούς στόχους όπως η νίκη αλλά και στεναχώρια όταν έβλεπα την απογοήτευση στα μάτια τους έπειτα από μία ήττα στις δοκιμασίες ή την χαρά όταν ένιωθα ότι περνούσαν καλά. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αρχηγούς που μας έδωσαν την ευκαιρία να πάμε σαν βοηθοί σε μια τέτοια κατασκήνωση και που μας έδειξαν για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη τιμή είναι να ανήκεις στην μεγάλη οικογένεια του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας!
Στρουμπουλό Πάντα.
Όπως είπα και πριν η μεγάλη επιτυχία της κατασκήνωσης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προετοιμασία που είχε γίνει πριν την κατασκήνωση. Αρχηγοί και βοηθοί αφιέρωσαν τον ελεύθερο χρόνο τους για να κατασκευάσουν τα ΤΟΤΕΜ και να φτιάξουν τα φυλακτά των λυκόπουλων, να ετοιμάσουν το πρόγραμμα της κατασκήνωσης όπως και τις δοκιμασίες που θα γίνονταν την περίοδο της κατασκήνωσης. Επίσης οι φύλαρχοι έπρεπε να προετοιμάσουν τις πύλες που θα στόλιζαν την κάθε φυλή. Και μετά από τόσο προετοιμασία η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη.
Στην κατασκήνωση τα πράγματα κύλησαν όπως τα σχεδιάσαμε , χωρίς απρόοπτα με εξαίρεση φυσικά το φαγητό που δεν ήταν και οι καλύτερες στιγμές της κατασκήνωσης ! . Μέχρι την Κυριακή η κατασκήνωση κυλούσε ήρεμα με χειροτεχνίες και προσκοπικά παιχνίδια όπως και την κατασκευή των πυλών για τις δύο φυλές από τους βοηθούς αλλά από την Κυριακή και μετά, μετά την «φυγή» των ιερών ΤΟΤΕΜ η κατασκήνωση μετατράπηκε σε ένα πεδίο δράσης με τις δύο φυλές και τα μέλη τους να βάζουν τα δυνατά τους για να χαρίσουν την νίκη στην φυλή τους. Οι δοκιμασίες πραγματικά ήταν συναρπαστικές. Σχεδόν πάντα έβγαιναν ισόπαλες με τους πρωταγωνιστές που ήταν τα λυκόπουλα να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Εξάλλου και η ισοπαλία που εξασφάλισαν οι φυλές στο τέλος δείχνει ότι υπήρχε ο σωστός χωρισμός των λυκόπουλων και το ίδιο πάθος για την νίκη από όλα. Μεταξύ των φυλών υπήρχε αγωνιστικότητα, αποφασιστικότητα για την νίκη αλλά δεν υπήρχε ανταγωνισμός μόνο συναγωνισμός. Τα λυκόπουλα ήταν γεμάτα πάθος για την νίκη και όρεξη να κάνουν τα πάντα για αυτήν. Μαζί με τα λυκόπουλα και εμείς οι βοηθοί αλλά και οι αρχηγοί ξανανιώσαμε πώς είναι να είσαι μικρό παιδί. Προσωπικά σαν βοηθός πιστεύω πως σε κάθε δοκιμασία πρέπει να είχα περισσότερο άγχος από τα ίδια τα λυκόπουλα που συμμετείχαν στην δοκιμασία και το ίδιο πιστεύω πως συνέβαινε σε όλους τους βοηθούς. Αυτό δείχνει ότι είχαμε ενωθεί με τα λυκόπουλα και ήμασταν όλοι μια ομάδα που αποτελείτο από μικρά και μεγάλα παιδιά! Μία από τις μεγαλύτερες ευχαριστήσεις των λυκόπουλων αλλά και των βαθμοφόρων ήταν όπως πάντα το commando course που φέτος έκλεψε τις εντυπώσεις και προσωπικά πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο commando course που έκανα πότε και αυτό αποδεικνύει ότι η κατασκήνωση ψυχαγωγεί και μικρούς και μεγάλους!
Αυτή η κατασκήνωση μου έδωσε πολλά και με έμαθε πολλά. Πρώτα από όλα γνώρισα καλύτερα όχι μόνο τους υπόλοιπους βοηθούς αλλά και τους αρχηγούς. Κατάλαβα πόσο σημαντικό έργο εκπληρώνουν και πόσο βαρύ φορτίο κουβαλούν μαζί τους καθώς πρέπει να ανεβάζουν τον πήχη κάθε χρόνο και πιο ψηλά. Όλες αυτές οι μέρες με έκαναν να νιώσω τι πάει να πει να είσαι μέλος της μεγάλης οικογένειας του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας και να νιώσω περήφανη που υπάρχω σε αυτήν. Επίσης μου δημιουργήθηκαν διάφορα συναισθήματα όπως υπερηφάνεια όταν ένα λυκόπουλο με φώναζε «υπαρχηγέ», συγκίνηση όταν έβλεπα τα λυκόπουλα να συνεργάζονται για κοινούς στόχους όπως η νίκη αλλά και στεναχώρια όταν έβλεπα την απογοήτευση στα μάτια τους έπειτα από μία ήττα στις δοκιμασίες ή την χαρά όταν ένιωθα ότι περνούσαν καλά. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αρχηγούς που μας έδωσαν την ευκαιρία να πάμε σαν βοηθοί σε μια τέτοια κατασκήνωση και που μας έδειξαν για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη τιμή είναι να ανήκεις στην μεγάλη οικογένεια του 23ου Συστήματος Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων Λάρνακας!
Στρουμπουλό Πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου